Samenvatting eind bijeenkomst Netwerk-Incluvisie – werkgevers 4 maart 2021

Doel van de bijeenkomst: Het beantwoorden van de vraag:

Hoe zetten we de gesprekken van 2020 voort waarin werkgevers en werkzoekenden met een beperking samen wederzijdse aannames en vooroordelen onderzoeken. De gesprekken werden in Utrecht en Den Haag gevoerd maar zou dat in het hele land moeten gebeuren?

 “Onze eigen aannames zitten ons het meest in de weg” en “aannames zorgen al direct voor een afstand tussen gesprekspartner”

Plenair

Tijdens de eindbijeenkomst deden de twee ervaringsdeskundige gespreksleiders in het eerste plenaire gedeelte verslag van de gesprekken gehouden in 2020. Wat hebben ze geleerd?

In alle gesprekken die bewust geen strakke agenda hadden, waardoor alle deelnemers hun eigen thema’s konden inbrengen, kwamen toch steeds weer 4 thema’s naar voren die zowel werkgevers als werkzoekenden bezighielden:

• Hoe vinden werkgevers en werkzoekenden elkaar.
• Hoe vraag je een werkzoekenden naar zijn/haar beperking. Hoe en wanneer vertel je een werkgever over je beperking
• Niet gebruikelijke inzetbaarheid, Hoe gaan werkgevers om met een uren beperking.
• De praktische obstakels. Hoe regel je voorzieningen op de werkvloer.

Duidelijk van te voren aangeven dat er in dit gesprek niets opgelost hoeft te worden zorg voor een open en veilige sfeer. Zo wordt het mogelijk om aannames over en weer uit te spreken en te onderzoeken. Door de aanwezigheid van ervaringsdeskundige gespreksleiders maakten werkgevers meteen kennis met de professionele kwaliteiten van mensen met een beperking. Voor werkzoekenden waren de ervaringsdeskundigen een rolmodel. Ervaringsdeskundigen kunnen moeilijke onderwerpen toch bespreekbaar maken bleek tijdens de gesprekken.

Break-outrooms

De deelnemers gingen vervolgens uiteen in break-out rooms om bovenstaande thema’s verder te bespreken. Ook kreeg ieder groepje de opdracht onderstaande vragen te bespreken

• Wat is het belang van de gesprekken zoals ze in 2020 gevoerd zijn. Moeten ze voortgezet worden?
• Hoe kunnen we deze gesprekken landelijk gaan voortzetten.

Uitkomsten van de break-out rooms

Thema’s: constateringen en oplossingsrichtingen

• Vindbaarheid van mensen met een beperking kan vergroot worden door (nog) meer goede voorbeelden te delen en door ook meer individuele gesprekken te organiseren waar in werkgever en werkzoekenden kennis met elkaar kunne maken.
• Met een beperking is het lastig om een parttime baan te vinden. Die waren er vroeger meer dan nu. Een baan is nu minimaal 32 of 36 De functieprofielen van werkgevers zijn heel strak. Van grotere baan een kleinere baan is lastig. De duobaan schijnt verdwenen te zijn. Wat moet er veranderen: Werkgevers moeten meer kennis krijgen over re-integratie instrumenten en tegemoetkomingen. Nu weet een werkgever bijvoorbeeld vaak niet dat ze door   de no riskpolis weinig risico lopen als ze iemand met een beperking aannemen.
• Breid het doelgroepregister uit of schaf het af.
• Geef werkgevers ook veel goede voorbeelden.
• De eerste obstakels bij het vinden van werk worden al opgeworpen door het UWV. Dat luistert niet. Er is onbegrip en je moet het zelf maar uitzoeken. en elke keer zelf het wiel weer uitvinden. Die energie heb je niet, want leven en werken met een beperking kost al heel veel energie. Corona maakt het werken en werkvinden moeilijker. Werken op afstand. Is lastiger. Het zou fijn zijn als er bij UWV mensen zitten die snappen waar we over praten. Het is belangrijk dat er meer aandacht komt voor specifieke behoeften aan aanpassingen bij de verschillende soorten beperkingen. Zo hebben mensen met een visuele beperking weer heel andere ondersteuningsbehoeften dan mensen met een auditieve beperking. /
• Hoe communiceer je over je beperking als je al binnen bent bij een bedrijf.? Hoe bespreek je wat er nodig is om mensen aan het werk te houden.? Hoe garandeer je dat er een goed open gesprek ontstaat over wat een beperking inhoudt voor het uitvoeren van werk. Het is vaak zoeken hoe je de juiste omstandigheden/voorwaarden voor zo’n gesprek creëert, terwijl er bij zowel de werkgever als werknemer/werkzoekenden behoefte is aan een open gesprek in veilige sfeer.
• Het is belangrijk om goede voorbeelden van werkenden met een beperking te blijven delen met werkgevers en werkzoekenden met een beperking.
• Er moeten meer individuele gesprekken tussen werkgevers en werkzoekenden mogelijk gemaakt worden. Daar moet gelegenheid voor gecreëerd worden.
• Werkgevers en werknemers moeten nog meer gelegenheid krijgen wederzijdse aannames te checken.
• Als iets niet kan moet daar een voorbeeld van hoe het dan wel kan tegenover gezet worden.
• Werkzoekenden zouden bij hun zoektocht naar werk meer eigen regie moeten hebben of nemen. Werkzoekenden zouden meer moeten proberen om zelfstandig op open sollicitatie te komen bij het bedrijf van hun keuze.

Plenair Hoe nu verder;

In het laatste plenaire gedeelte werden onderstaande vragen besproken

1. Wat is het belang van de gesprekken zoals ze in 2020 gevoerd zijn. Moeten ze voortgezet worden?
2. Hoe kunnen we deze gesprekken landelijk gaan voortzetten.

Ad. 1) Alle deelnemers vonden dat de gesprekken landelijk voortgezet moeten worden omdat er nog meer bewustzijn voor de arbeidsmogelijkheden en behoefte aan ondersteuning van mensen met een beperking gecreëerd moet worden.

De gesprekken dienen tegelijkertijd verschillende doelen:

• Delen van ervaringen, zorgen, aannames en onzekerheden. Creëren van bewustzijn. Dit geldt voor werkgevers en werkzoekenden. Beide partijen leren elkaar beter kennen en begrijpen. Dan zal tot meer matches leiden.
• Signaleren van structurele obstakels in de arbeidsdeelname van mensen met een beperking. Dit is belangrijk voor belangenbehartigers. Zij krijgen zo inzicht in onderwerpen waarop belangen behartigd moeten worden.

Ad 2) Hoe kunnen we de gesprekken landelijk voortzetten?

• De gesprekken zouden per provincie georganiseerd kunnen worden. Dat kunnen meerdere gesprekken per provincie zijn.
• De groepen moeten niet te groot zijn. Maximaal 9 mensen
• Online en offlinegesprekken. 70% van de deelnemers heeft een voorkeur voor online gesprekken. Dan is er geen reistijd. Dat verlaagt de drempel om mee te doen. De rest ervaart online deelnemen juist als een hogere drempel. Als je een zintuigelijke beperking hebt mis je de non-verbale communicatie meer dan in een offline gesprek. Ook kan het lastig zijn als iedereen online door elkaar heen gaat praten. Onderzocht moet worden of het mogelijk is een mix te maken van online en offline gesprekken. Het is misschien online leuker als je elkaar ook al eens offline hebt ontmoet.
• Onderzocht moet worden hoe we meer werkgevers bij de gesprekken kunnen betrekken die nog weinig ervaring hebben met inclusief werkgeverschap.

Er wordt een werkgroep gevormd van mensen die mee willen denken over hoe we de gesprekken landelijk gaan voortzetten. De deelnemers zijn: werkgevers, werkzoekenden en werkenden die graag hun ervaringen willen delen zodat iedereen ervan kan leren.

Was je niet bij de gesprekken maar wil je wel graag meedenken of eerst nog meer weten ? Neem dan contact op met Roos Hoelen, Kwartiermaker  Incluvisie. roos@incluvisie.nl

Alle werkgever en werkzoekenden kunnen met elkaar in gesprek blijven via de LinkedIngroep Netwerk Incluvisie. https://www.linkedin.com/groups/13937859/  Je kunt je zelf aanmelden, maar je wordt ook uitgenodigd om deel te nemen aan deze groep.