Morena blogt over haar zoektocht naar werk.
Mijn weg naar werk #4 – Intake na intake
Het heeft even geduurd, maar nu zit ik dan toch in de bijstand. Ik heb me er lange tijd tegen verzet, niet uit trots, wat sommigen uit mijn omgeving wel dachten, maar uit een misplaatst schuldgevoel dat ik de staat dan weer geld zou kosten. Maar aangezien mijn hond en ik niet van de lucht kunnen leven, heb ik de aanvraag een paar weken geleden in gang gezet. Ik krijg binnenkort een jobcoach toegewezen vanuit de gemeente. Ook heb ik me vorige week aangemeld bij Ctalents, een bemiddelingsbureau waar ik gisteren mijn intakegesprek had.
De bijstandsmolen in
Ik was al van alle kanten gewaarschuwd dat ik op tijd moest beginnen met de aanvraag van de bijstand. Als ik er eenmaal mee begon zou ik de uitkering natuurlijk niet de volgende week al krijgen. Toch was ik eigenwijs en pas na ruim twee werkloze maanden besloot ik toch maar om mijn kans te wagen. Ik had me van tevoren al wel verdiept over hoe de aanvraag werkt. Ik wilde de aanvraag indienen via werk.nl, maar toen ik al een heel eind gevorderd was, kwam ik het eerste obstakel tegen: ik ben jonger dan 27, dus moet ik de aanvraag via de gemeente doen. Wacht… wat? Goed dan, ik naar de website van de gemeente waar ik ingeschreven sta en via een informatiepagina over het aanvragen van de bijstand vond ik een telefoonnummer dat ik moest bellen. Ik bellen om vervolgens te horen te krijgen dat ik eerst mijn aanvraag via werk.nl moest indienen. Eenmaal terug bij de website van werk.nl, ik dacht dat ik dan wel iets verkeerd gelezen had, bleek dat ik niets verkeerd gelezen had. Wederom werd ik naar de gemeente doorverwezen. Ik ben jonger dan 27, dus het kan niet via het UWV. Nu toch wel een beetje gefrustreerd door dat bureaucratische geharrewar belde ik een algemener nummer van de gemeente en legde daar mijn situatie voor. Gelukkig reageerde de medewerker deze keer snel door me te beloven dat ik een brief thuisgestuurd zou krijgen met verdere instructies. Opgelost, zou je denken…
Nee joh, natuurlijk niet. Drie weken later had ik nog steeds geen brief en hoewel de gemeente niet bekend staat om zijn razendsnelle, vlekkeloze procedures, begon ik me nu toch wel weer zorgen te maken. Dus ik weer bellen met dat algemene nummer. De persoon die erover ging, bleek niet meer op kantoor te zijn, of ik de volgende dag terug kon bellen. Zucht. Ik de volgende dag weer bellen. Gelukkig maar dat ik dat deed, want mij werd doodleuk verteld dat de aanvraag was genoteerd, maar dat er verder niets mee was gedaan. Ze beloofden me beterschap en maakten er een spoedje van.
Nu kwam er eindelijk schot in de zaak. Ik kreeg dezelfde week nog een brief en volgde de instructies erin op, waarna ik een zeer, zeer uitgebreid formulier moest invullen en versturen via het portaal van mijn gemeente. Ik was oprecht blij dat dit digitaal te doen was en ook nog eens toegankelijk voor mensen met een visuele beperking, waardoor ik het zelfstandig kon doen. Toen ik het formulier eenmaal verstuurd had, bleef het echter in mijn to-do-lijst staan en ik had ook geen bevestigingsmail gehad, die ik wel zou moeten krijgen. Ik vulde het formulier nog een keer in, deze keer ging het wat sneller omdat ik alle benodigde bewijsstukken verzameld had. Wederom hetzelfde verhaal, dus ik weer bellen. Ze hadden mijn formulier wel ontvangen, dus ik besloot het los te laten en te wachten op de vervolgstappen. Al snel kreeg ik een brief met de vraag of ik de volgende week al naar het gemeentehuis kon komen voor een gesprek met mijn klantmanager. Omdat ik in een andere gemeente verblijf en er niemand mee kon naar het gemeentehuis, waar ik nog nooit in mijn eentje naartoe ben geweest, belde ik weer om te vragen of het ook telefonisch kon. Gelukkig blijkt mijn klantmanager een hele welwillende, meedenkende man te zijn en de afspraak kon zo worden omgezet naar een telefonische. Het gesprek verliep een stuk prettiger en meer rechttoe-rechtaan dan het voorafgaande traject. Een paar weken later kreeg ik het goede nieuws dat ik een uitkering zou ontvangen, sterker nog, ik kreeg al bijstand toegewezen vanaf begin februari, dus ook al duurde het traject langer, het heeft me in die zin geen extra geld gekost.
Intake bij Ctalents
Ook heb ik een intakegesprek gehad bij Ctalents, een detacheringsbureau voor mensen met een zintuiglijke beperking. Het was een heel leuk gesprek, waarin ik uitvoerig uit de doeken deed hoe mijn droombaan er uit ziet. Ctalents werkt samen met verschillende branches, zoals financiële instanties, gemeenten en onderwijsinstellingen, die open staan voor mensen met een beperking. Ik vond het wel jammer dat ze weinig met mediabedrijven samenwerken, maar sowieso moet mijn droombaan bij de NPO denk ik nog even wachten. Ik moet natuurlijk wel realistisch blijven, en aangezien ik snel van die met moeite verkregen uitkering af wil, grijp ik iedere kans aan die me dichter bij een baan kan brengen die ik leuk vind.
Morena doet mee aan het coachingsproject ” Werk vinden: Ruim zelf de vooroordelen uit de weg”
Je kunt je hier nog steeds voor aanmelden.