UWV vergoedt geen werkplekaanpassingen voor de thuiswerkplek. Ook als werknemers door de werkgever verplicht worden om thuis te werken. Werknemers en werkzoekenden vrezen verlies van baan(kansen).
Was er nou niet zo’n VN-verdrag?
Door Roos Hoelen 4-7-2020
Vanwege de corona maatregelen zullen we de komende jaren veel thuis moeten werken. Maar veel functies vereisen een mix van thuiswerken en werken op kantoor.
Voor werknemers die werkplekaanpassingen als een brailleleesregel of spraak gestuurde software nodig hebben om hun werk te kunnen doen levert deze combinatie grote problemen op. Het UWV vergoedt geen aanpassingen voor de thuiswerkplek. En je neemt de werkplekaanpassingen niet zomaar even mee naar huis en de volgende keer weer mee naar kantoor. Ze zijn kwetsbaar en niet ontworpen om verplaatst te worden. De door het UWV gedane suggestie om bijvoorbeeld de brailleleesregel verschillende keren per week van kantoor naar huis te vervoeren, lijkt niet praktisch en is ook in tegenspraak met de verplichtingen die de UWV- bruikleenovereenkomst gebruikers oplegt. Deze overeenkomst verplicht gebruikers om beschadiging van het apparaat te voorkomen. Voor iemand die bijv. blind of slechtziend is wordt dat lastig. Je loopt namelijk wel eens per ongelijk tegen iets of iemand op etc.
Met het afwijzen van een aanvraag voor een thuiswerkplek houdt het UWV zich aan de wet. Artikel 36 van de WIA wet zegt:” Er mag geen tweede keer een subsidie voor een werknemer worden verstrekt tenzij de aanvraag geen verband houdt met feiten en omstandigheden die aanleiding zijn geweest voor het verstrekken van de subsidie”
Je zou hier tegenin kunnen brengen dat de subsidie weliswaar wordt verstrekt terwijl iemand nog steeds dezelfde beperking heeft maar aan de andere kant zou je kunnen aanvoeren dat de coronacrisis en het door de overheid verplichte thuiswerken toch zorgt voor geheel nieuwe feiten en omstandigheden waardoor er ook voor de thuiswerkplek een subsidie toegekend mag worden.
De wet zegt dat de werkgever die thuiswerkplek zelf moet betalen. Maar kun je dat in alle redelijkheid van een werkgever verwachten? Gemiddeld is een werkgever €1200,- kwijt aan een werkplek voor een werknemer zonder beperking. Een brailleleesregel en software kost rond de € 8000,-
Doordat de tweede werkplek niet vergoed wordt kunnen veel werknemers niet voldoen aan de door de werkgever gestelde eisen. Er zijn werkgevers die vinden dat de werknemer dan maar onbetaald verlof moet nemen voor het deel dat hij of zij niet kan werken i.v.m. het ontbreken van de benodigde werkplekaanpassingen. Veel werknemers vrezen nu verlies van baan of inkomen. Zoals een werknemer het verwoordde:
“Buiten dat het beroepsmatig gezien niet goed is als ik dan maar 5 dagen thuis zou blijven werken is het ook voor mijn positie in het team niet goed als ik niet meer echt deel ben van dat team. Voor mij is het als iemand met een arbeidsbeperking sowieso al lastig mij staande te houden in werk. Als ik mij zelf nu buiten het team plaats door niet meer op kantoor te komen maak ik mijn positie alleen maar kwetsbaarder en vraag ik mij af of permanent thuiswerken (permanent op kantoor vindt de werkgever niet verantwoord) in de toekomst niet tot baanverlies gaat leiden.
Tijd dus voor een wetswijziging en tijd dus dat het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het UWV uitnodigt om om de tafel te gaan en te kijken of artikel 36 van de WIA ook anders geïnterpreteerd of gewijzigd kan en/of moet worden. Voor alle duidelijkheid. Het UWV vervult de haar door de overheid opgedragen taak en voert gewoon de wet uit. Het UWV kan die wet zelf niet veranderen.
Maar het kan, nadat Nederland het VN-verdrag heeft ondertekend en geratificeerd toch niet, zo zijn dat overheidsmaatregelen en wetten leiden tot verslechtering van het arbeidsperspectief van mensen met een beperking?
Als het ministerie geen initiatief neemt dan zullen wij als Incluvisie en alle andere belangenbehartigers de politiek moeten vragen erop toe te zien dat artikel 36 gewijzigd wordt.
Wordt vervolgd.