Als de volgende staatssecretaris SZW nou eens Boot heet…….. (Ervaringen van een belangenbehartiger)
De aankondiging van de wet banenafspraak en arbeidsbeperkten maakte van mij een belangenbehartiger. Daarvoor hielp ik bedrijven om maatschappelijk verantwoord te ondernemen en begeleidde ik hen in het aannemen van alle mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
In 2013 vertelde Jetta Kleinsma tijdens een bijeenkomst dat er dan wel een quotum arbeidsbeperkten kwam maar dat dat alleen was voor mensen die niet het minimumloon konden verdienen. Toen ik haar vroeg hoe het dan moest met al die middelbaar en hoger opgeleide mensen die door hun beperking ook geen baan konden krijgen zij ze “Ik kies ervoor om bepaalde groepen in de kou te laten staan” Ik voorzag de verdringing van de ene arbeidsbeperkte door de andere. Dat was onrechtvaardig dus benaderde ik 2e Kamerleden, ging met hen in gesprek en zocht de samenwerking met andere organisaties. Samen met IederIn en de Oogvereniging organiseerden we in 2014 een actie op het Plein in Den Haag: “De Ark van Jetta”, (een bekend beeld voor iedereen met een christelijk opvoeding: God liet Noach een Ark bouwen waarin er van iedere diersoort twee mee mochten varen. De andere dieren moesten buiten blijven en kwamen om in de zondvloed die God naar de aarde stuurde.) We zetten een bootje neer op Het Plein in Den Haag, nodigden de Kamerleden uit om te komen kijken en rechter Jan Troost bepaalde je verdiencapaciteit. Kon je niet het minimumloon verdienen dan mocht je mee in de Ark.
De quotumwet kwam er toch door. Na 2015 heb ik veel mensen die meer dan het minimumloon zouden kunnen verdienen, als een werkgever ze maar een baan wilde geven, zien verdrinken. De keren dat ik een werkgever tegen iemand die blind was of in een rolstoel zat hoorde zeggen: “we praten niet verder met jou want je staat niet in het doelgroepregister” zijn niet te tellen. De jaren waarin bedrijven iemand aannamen vanuit een intrinsieke behoefte om goed te doen zoals ik dat in mijn tijd als consultant MVO tegenkwam leken voorbij.
Er kwam een ander kabinet en nieuwe mogelijkheden. Zou nu eindelijk iedereen wel in de Ark van Tamara mogen? Maar toen was daar het memorie van toelichting van de herziening Participatiewet dat stelde: “De centrale beleidsinzet van het kabinet is dat meer mensen met een beperking aan het werk komen en blijven Het betreft met name mensen met een beperking die niet zelfstandig het wettelijk minimumloon kunnen verdienen en vallen onder de doelgroep banenafspraak of aangewezen zijn op beschut werk” Dat wordt dus nog even watertrappen voor de mensen die hier niet onder vallen.
Samen met een andere partij heb ik laatst verschillende cijfers uit CBS-onderzoeken van 2019 bij elkaar gelegd en, hoewel er nog nader onderzoek gedaan moet worden en waarvan we iedereen natuurlijk ook op de hoogte zullen houden, lijkt het erop dat er nu 900.000 mensen met een arbeidsbeperking niet onder de banenafspraak vallen. Van de 1,7 miljoen arbeidsgehandicapten zitten er dus meer niet dan wel in het doelgroep register.
Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Een wet voor mensen met een beperking die het merendeel van de mensen met een beperking juist beperkt in het vinden van werk.
Ik kan alleen maar hopen dat de volgende staatssecretaris van sociale zaken en werkgelegenheid Boot heet en dat dan eindelijk iedereen mee mag varen. Ik ben in ieder geval graag zijn of haar loods.
Roos Hoelen.